Al jaren beweer ik dat ik liever kleiner wil wonen. Een te groot huis met teveel spullen. Een te groot huis benauwt me. Nee dat is niet waar. Een huis tussen andere huizen in benauwd me. Teveel spullen om me heen benauwen me. Het lijkt of ik niet ruim kan ademen. Of ik meer ruimte om me heen nodig heb. Als de buren, waar we het ontzettend leuk mee hebben in ons fijne straatje, met vakantie zijn dan voel ik meer ruimte en lucht.

Een Tiny House leek de oplossing. Maar duur om te kopen, duur om te bouwen. Bleek het toch dat we voor een tiny house met een stukje grond meer moesten betalen dan voor onze riante 2 onder 1 kap in een rijtje van 4 in Zevenaar. Nee, optie geschrapt.

De oplossing lag dichterbij dan we ooit hadden kunnen bevroeden. Onze Shiva is een tiny house. Supertiny, maar tiny. En hier heb ik dat benauwde gevoel niet. Alleen wel als ik overal spullen om me heen zie ronddwalen. Opgeruimd moet het wel zijn anders kan ik niet ademen. Ik heb ruimte nodig. Leegte nodig. Spullen maken me onrustig en al helemaal als ze overal en nergens rondslingeren. Het zijn niet de spullen, maar de chaos van spullen die overal liggen zonder symetrie of harmonie.

Hier op de boot is het klein allemaal. Heel piepklein, maar dus ook weinig spullen die er kunnen slingeren. Als ik het maar kan ordenen, het opgevouwen of netjes opgestapeld ligt kan ik er prima mee leven. Ik heb niet veel nodig. Ruimte heb ik nodig. Van me af kunnen kijken, de ruimte kunnen ademen. Ver van me weg kijken om te kunnen fantaseren wat daar allemaal in de verte te ontdekken zou kunnen zijn.

We zijn op avontuur. Een relaxt en ontspannen avontuur. Op een boot notabene. Een voertuig dat als huis dient. Waar we het naar onze zin hebben omdat het avontuur door de hele atmosfeer heen voelbaar is. Het avontuur van de natuur op het water. Leven in en met de natuur. Daar zit de wens en het verlangen. Een leven op en aan het water. De frisse lucht inademend die de levensenergie voluit kan laten stromen. Niet gefilterd hoeft te worden. Ons meenemend naar de rust en de ruimte.

Naar huis gaan na het weekend is voor mij altijd weer een dingetje. Terug naar het ‘standaard’ leven waar ik altijd zo van gehouden heb. Shiva heeft mijn leven kleur gegeven. Paul heeft mijn leven kleur gegeven. Mijn avonturiersbloed begon al te borrelen toen Paul in mijn leven kwam. Een man met een zeilboot. En een paar jaar later Shiva, no sailboat but a soulboat. Haar ziel raakt de mijne. Haar verlangen is het mijne. Haar wens om ons te brengen waar we maar willen raakt mijn ziel. Ik kan niet anders dan aan dit verlangen toe te geven. Mijn leven anders te laten verlopen dan het gros van de mensheid doet.

Leven is voor mij vanuit mijn hart leven. Leven is voor mij me voluit geven vanuit liefde voor alles wat er in en om me heen is.

De laatste jaren ben ik me meer en meer gaan interesseren in leven vanuit liefde. Vele boeken heb ik inmiddels verslonden, van cursussen en trainingen over alles wat met leven vanuit het hart gesmuld. Er is geen ontkomen meer aan. Ons leven krijgt een fantastische wending, wat, heeft een fantastische wending genomen. We gaan vertrekken, we zijn er klaar voor! Sterker nog! We zijn vertrokken! Onze reis is begonnen. Hier op het Markermeer, vlak voor de kust van de Marker Wadden is onze reis officieel begonnen. Stapje voor stapje. 2 dagen op, 5 dagen af. Straks opbouwend naar 2 maanden fulltime wonen op Shiev en het jaar daarna hopelijk fulltime voor onbepaalde tijd.

Ik zeg het ook altijd tegen de mensen om me heen, 'in de weekenden wonen we op de boot'. En dat is waar gebleken, dat is ook waar ik energie van krijg. Van deze ruimte en vrijheid op een paar vierkante meter. Meer heb ik niet nodig. Buiten zijn, dat heb ik nodig. De zon en het water, de wind.

Life is good@Sea. Dat is waarvoor ik leef. Om te ervaren dat het leven goed is. Dat dromen waargemaakt kunnen worden. Dat leven vanuit liefde mogelijk is. Dat leven liefde geven betekent en je dan vermenigvuldigt liefde terug krijgt.