De uitdagingen wapperen me om de oren. Letterlijk en figuurlijk! Het waait als een malle in de haven van Stavoren waar we, verstandig als we zijn, voor 3 nachtjes betaald hebben om de stormachtige dagen stilliggend door te brengen.

Uitdagingen, want ja dat zijn het. Natuurlijk is het heerlijk om met prachtig, zonnig, warm zomers weer op een bootje te dobberen op het IJsselmeer of de Noordzee. Natuurlijk is het zaligmakend om dan met een windkrachtje 4 door het water te scheren, de zeilen van onze Shiva vol in top en haar te horen gillen van plezier. Natuurlijk is het magistraal om dan op het voordek te zitten en de ondergaande zon als een koperen ploert in de zee te zien wegzakken. Natuurlijk is het fantastisch om met je blote voeten over het strand te banjeren, aan de waterlijn, mijmerend over verre oorden en gelukzalige plekken ergens op deze aarde. Allemaal helemaal heerlijk!

Deze zomertrip laat ons voelen dat de lucht niet altijd strakblauw is, de windkracht niet altijd optimaal is en de wind niet altijd ultiem in de juiste richting waait. Deze zomertrip laat ons echt voelen. Laat mij echt voelen hoe het ook kan zijn. Hoe de regen met harde plonsen op de ruitjes klettert, hoe de wind ons en onze Shiva heen en weer slingert, zelfs in de veilige box van de haven. Hoe het fluiten van de masten ervoor zorgen dat de nachten rumoerig en waggelerig kunnen zijn, ook al liggen we in ons warme kooitje.

Deze zomertrip laat ons nadenken, en bezinnen, en overwegen en filosoferen. Want ook dit is leven op een zeilboot. Ook dit zijn omstandigheden die erbij horen. Zonder wit geen zwart, zonder donker geen licht, zonder yin geen yang. Deze afgelopen dagen laten mij nadenken over wat ik nou echt wil. Wil ik werkelijk leven op een boot van 12 meter lang en 4 meter breed? Wil ik werkelijk wonen op een paar vierkante meter, zonder magnetron, afwasmachine, wasmachine, normale wifi of tv, auto, fiets of rainshowerdouche? Zonder sauna, werk of tuin? Zonder elke vorm van materiele luxe? Wil ik dat allemaal inruilen voor alle vormen van weer, alle vormen van golven, alle vormen van temperaturen, alle vormen van omstandigheden? Leven op een boot, als nomaden, zonder vaste woon- of verblijfplaats?

Het feit dat we eergisteren toch besloten hebben gewoon te blijven en niet naar Lelystad terug te varen en daar de auto te pakken om als de wiedeweerga naar huis te joekelen om daar in het comfort en de luxe te duiken van ons fijne en gezellige huis, zegt al wel iets.

Het feit dat ik vanmorgen vroeg al een reisroute aan het uitstippelen was voor volgend jaar zomer waarbij we het plan hebben om 60 dagen lang de Zuidkust van Engeland te gaan ontdekken tot aan Isle of Wight, The Scilly's en The Channel Islands en daarna via de Franse Noordwestkust weer omhoog te reizen, zegt misschien nog ietsje meer.

Het feit dat ik hier in de, net gepoetste, kajuit heerlijk achter mn laptopje zit om mn mijmeringen aan het digitale papier toe te vertrouwen en ik me nog steeds meer dan gelukkig voel, zegt misschien nog het meest . . . .

Liefs,

Liek